''Μιντιακές'' και κοινωνικές αντιδράσεις στην Ελλάδα και τον κόσμο
Σε αυτά τα 30 και κάτι χρόνια ύπαρξης του Aids διαφορετικές ήταν οι κατά καιρούς αντιδράσεις του κόσμου και των μίντια απέναντι στην ασθένεια. Μπορούμε να διαχωρίσουμε τις μιντιακές και μοιραία τις κοινωνικές αντιδράσεις στις εξής φάσεις:
Πρώτη φάση: (αδιαφορία-μη κατανόηση)Η στιγμή που ένας καινούργιος ιός εισβάλλει στην Αμερική. Η πρώτη κοινά αποδεκτή άποψη από μίντια, κοινωνία αλλά ακόμα και ερευνητές(που ακόμα δεν ήξεραν τι τους γίνεται, καθώς όλα ήταν σε πρώιμο στάδιο) ήταν ότι δεν χρειάζεται να ανησυχούμε ιδιαίτερα, καθώς, όπως αρχικώς όλα έδειχναν, η περίεργη αυτή ασθένεια αφορούσε τα 4 H. Haitian origin,homosexual males, hemophilia, heroin users. Δηλαδή, αρχικώς η ασθένεια( που ακόμα δεν είχε αναγνωριστεί ως aids, ούτε καν ο hiv είχε βρεθεί) επειδή εμφανιζόταν σε άντρες ομοφυλόφιλους, ανθρώπους γεννημένους στην Αιτή, ηρωινομανής ή αιμορροφιλικούς θεωρήθηκε ότι πρέπει να απασχολεί μόνο αυτούς. Έτσι στα πρώτα χρόνια το Aids είχε πολλές ονομασίες όπως ‘’καρκίνος των γκέι’’ ‘’πανούκλα των ομοφυλόφιλων’’ και άλλα τέτοια όμορφα. Στην Αμερική, αυτό κράτησε μέχρι περίπου το 1985, ενώ στην Ελλάδα ως και 2 με 3 χρόνια αργότερα. Μέχρι τότε, για τους μη ομοφυλόφιλους ανθρώπους, το aids ήταν κάτι το οποίο δεν θα τους απασχολούσε ποτέ. Οι πιο συντηρητικοί δε, δεν ένιωθαν καν συμπάθεια προς τους ασθενείς, θεωρώντας ότι το Aids είναι μια καλή ευκαιρία για να τιμωρηθούν οι gay ‘’για τις ανωμαλίες τους’’ .
Δεύτερη φάση:(Εμφάνιση του aids ως τιμωρία συγκεκριμένων ανθρώπων-αδιαφορία εφόσον δεν βρισκόμαστε στις ομάδες υψηλού κινδύνου-κοινωνικός μεσαίωνας) Η δεύτερη φάση είναι η φάση της συνειδητοποίησης ότι το aids είναι κάτι παραπάνω από ασθένεια των gay, ότι το aids χτυπά τους πάντες, χωρίς διακρίσεις, όσο πλούσιοι, επιτυχημένοι ή straight είναι. Κομβικό σημείο της περιόδου; Το aids αποκτά όνομα. Δημιουργείται από τον hiv και αποκτάται με την σεξουαλική επαφή, όχι μόνο των ομοφυλόφιλων αντρών αλλά και των ετερόφυλων ζευγαριών. Η καθυστέρηση αντίδρασης της πολιτείας και αναγκαστικά και της κοινωνίας που δεν ξέρει που πάνε τα τέσσερα, όσον αφορά τον καινούργιο ιό, δημιουργεί έκρηξη των νέων κρουσμάτων στο εξωτερικό και εμφάνιση τους και στην Ελλάδα. Οι πρώτοι διάσημοι πεθαίνουν από aids στις Η.Π.Α. (Ροκ Χάτσον 1985) και Ελλάδα ( Μπίλο Μπο 1987). Οι αντιδράσεις των εφημερίδων είναι μάλλον μεσαιωνικές. Μετά από σύντομη ιερά εξέταση καίνε στην πυρά τους άλλοτε δυνατούς άντρες, που μέχρι πρότινος απογείωναν. Ο απλός κόσμος, που δεν καταλαβαίνει και πολλά ακόμα, αποκηρύσσει οτιδήποτε έχει σχέση με το aids και τους ομοφυλόφιλους. Είναι η εποχή που φοβάσαι μην κολλήσεις aids μόνο και μόνο από τη χειραψία. Οι φορείς απομακρύνονται λες και είναι λεπροί. Κάποιοι στην Ελλάδα ζητούν να τους κλείσουν ακόμα και στην Σπιναλόγκα. Ταυτόχρονα περιθωριοποιούνται ακόμα περισσότερο οι ομοφυλόφιλοι και οι ναρκομανείς, καθώς αυτές οι δύο ομάδες παραμένουν ομάδες υψηλού κινδύνου. Παρόλα αυτά το aids θεωρείται ακόμα ως κάτι μακρινό για κάποιον με μια σχετικά φυσιολογική ερωτική ζωή. Όσον αφορά την προφύλαξη από τον ιό ούτε λόγος
Τρίτη φάση:(φόβος- κατανόηση ότι μπορεί να συμβεί σε όλους-επιφυλακτικότητα απέναντι στις ομάδες υψηλού κινδύνου) Είναι η φάση της ακόμα μεγαλύτερης αύξησης των κρουσμάτων, της συνειδητοποίησης ότι όλοι κινδυνεύουμε. Τώρα αρκετοί αρχίζουν να φοβούνται και να προσέχουν περισσότερο. Παρόλα αυτά δεν διακρίνεται μείωση των κρουσμάτων στην Ελλάδα αλλά αύξηση(1987-1997). Το Aids μπαίνει στα σπίτια μας, στις συζητήσεις μας αλλά και σιγά σιγά στις σεξουαλικές πρακτικές μας.
Τέταρτη φάση:(φάση πρόληψης και ώριμης αντιμετώπισης)Η γνώση συνδυάζεται με την σωστή συμπεριφορά στην πιο ώριμη φάση αντιμετώπισης. Πλέον, όλοι γνωρίζουν τι είναι το aids, παίρνουν προφυλάξεις όταν χρειάζεται, ή τουλάχιστον ξέρουν ότι πρέπει να πάρουν προφύλαξη. Ταυτόχρονα υπάρχει μια έντονη ενημέρωση για τους τρόπους μετάδοσης και έτσι μπορούμε να κάνουμε πια χειραψία άφοβα. Φυσικά ακόμα φοβόμαστε τόσο, που για χειραψία ούτε λόγος σε κάποιον που μαθαίνουμε ότι είναι φορέας. Υπάρχει μείωση των κρουσμάτων στην Ελλάδα.(1997-2009)
Πέμπτη φάση:(2009-σήμερα)( φάση χαλάρωσης και οικονομικής ανέχειας) Έχουμε χαλαρώσει πάλι. Για άλλη μια φορά, νιώθουμε ότι δεν γίνεται να συμβεί σε εμάς. Μαζί με την οικονομική κρίση εμφανίζεται μια ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων στους ναρκομανείς αλλά και αρκετά μικρότερη στη μετάδοση με τη σεξουαλική πράξη.